Van Os Pensioen Consultancy B. V.

We zijn nu al bijna tien jaar aan het bakkeleien over het Nederlandse pensioensysteem. En het enige dat tot nog toe bereikt is, dat ondertussen iedereen wantrouwig is geworden. En dat terwijl vertrouwen juist het belangrijkste is om tot een oplossing te komen.
En misschien hoeft er ook niet zoveel veranderd te worden, maar gaat het er gewoon om hoe je het brengt. Laat ik dat onderbouwen met het volgende voorbeeld.

Er was eens een man die overleed en in zijn nalatenschap zaten 17 paarden. Hij had een testament en daarin stond dat zijn drie zonen de paarden kregen. De oudste zoon kreeg de helft, de middelste 1/3^e deel en de jongste 1/9^e. De notaris zat met de handen in het haar over hoe dat geregeld moest worden, want om nou delen van paarden te geven: dat zag niemand zitten.

Uiteindelijk werd de hulp van een actuaris uit de slimste regio van Nederland ingeschakeld. Deze kwam met een trailer aanrijden waarin zijn eigen paard zat. Dit paard werd uitgeladen en bij de andere gezet. Vervolgens zei de actuaris: “Meneer de notaris, ga uw gang”.

De notaris pakte zijn rekenmachine en ging aan de slag. Zoon 1 kreeg de helft van de paarden ofwel 9 (van de 18). Zoon 2 kreeg 1/3^e van de paarden: dat waren er 6. En de laatste zoon kreeg 1/9^e deel: ofwel 2. Naar tevredenheid liepen de drie zonen weg, waarna de actuaris het laatst overgebleven paard in zijn trailer laadde en de verbaasde notaris zijn factuur in de hand duwde.