Home

Dec 17, 2015

A Pension Carol


Posted by: Ron van Os


A Pension Carol

Het is kerstavond en vijf mannen en één vrouw zitten bij elkaar in een dompige ruimte. Het weinige kaarslicht verlicht een stapel papieren die zij aan het doorkijken zijn en met een rekenmachine in de hand zijn zij driftig aan het tellen. De eerste die wat roept is Benne: “Jongens, ik ben eruit 85%, maar dan wel met UFR en op basis van AG 2012-2062.”
Voor in de kamer staat een dame bij een flipover en schrijft het percentage op.”Je weet het toch wel zeker Benne, want anders wordt het zo’n klodderwerk.“ “Ja Jetta, ik kom nu eenmaal wat sneller tot het eindresultaat dan jij.”

Al snel volgen de overige percentages en Jetta leest de cijfers voor. “Nou dat is allemaal onder de 100, dus niet best.” Henk B, het beste jongetje uit de klas steekt zijn vinger op: “En nu Jetta? Kan jij ons niet helpen?” Zij schudt somber haar hoofd. “Nee Henk, wij hebben genoeg gedaan. Vijf jaar uitstel, vervolgens een gemiddelde rente en tenslotte een UFR meer zou ik ook niet weten.” Willem Frans probeert het nog: “Maar Jetta wij hebben jou in het verleden toch ook geholpen. Onder dreiging van afromen, hebben wij de premies drastisch verlaagd, zijn uittredingsregelingen gefinancierd en sommigen van ons zijn zelfs zover gegaan om geld terug te geven aan de werkgever. Dat heeft jullie miljarden opgeleverd”. Maar Jetta is resoluut: “Nee jongens, nogmaals wij hebben genoeg gedaan. Nu zijn echt jullie aan zet.”

Plotseling wordt er gebeld. Peter verheft zich uit zijn stoel en doet open. Voor de deur staat een groepje jongeren. De meest dappere opent zijn mond. “Meneer mijn naam is Martin en wij zijn op zoek naar een veilige slaapplaats, kunt u ons helpen?” “Nee, wij hebben grotere zorgen aan ons hoofd dan naar zo’n stel opgeschoten jongeren te luisteren. Ga elders oudjes lastig vallen.”
Terug in de kamer vraagt Benne: “Wie waren dat?” “Ach wat van die jeugd die dacht wat bij ons te komen halen. Forget it, heb ik gezegd.”
De zes drinken nog een borrel en vallen vervolgens vermoeid in slaap.

Plotseling verschijnt een figuur. “Wie bent u en wat komt u hier doen?”, vraagt Jetta. “Ik ben de geest uit het verleden en wil jullie graag wat laten zien.” Zonder op hun antwoord te wachten, neemt de geest de zes vrienden mee. Plotseling zien zij allemaal percentages langs zich heen schieten “10%”, “15%”, “20%”. Henk P kijkt verschrikt naar de geest. “Gaat het zo slecht met die dekkingsgraden?” “Nee Henk, het is kerst 1995 dat zijn beleggingsrendementen. Die 160% die daar aankomt; dat is een dekkingsgraad.” Henk krijgt een grote smile op zijn gezicht: “O ja nu weet ik het weer. Ik was nog jong en kreeg toen te horen dat mijn pensioenpremie omlaag ging, lekker extra geld voor een avondje stappen.”
Ze gaan een gebouw binnen waar een groot feest aan de gang is. Allemaal vijftigers en zestigers dansen vrolijk in het rond. “Is dit een kerstfeest van een bedrijf met oudere werknemers?”, vraagt Benne. De geest kijkt hem meewarig aan en zegt: “Nee Benne, dit is een feest van vutters en geprepensioneerden. Nadat zij met 70% van het laatstverdiende salaris eruit zijn gestapt, was er nog wat geld over en daar is dit feest van georganiseerd.” “En wie is die sexy dame met die hoge laarzen op het podium?” “Dat is nou Tina Kink, zij voert een act op. Laten we even naar haar luisteren.” “Mannen jullie willen allemaal met mij onder de wol, nou dat kan, je hoeft alleen hier even te tekenen.”. De twee duimen van de dame gaan om hoog en vervolgens stormt de hele goegemeente op haar af. Het beeld vervaagt en onze zes vrienden staan plotseling weer in hun bedompte kamer.

Maar voor zij iets kunnen zeggen, verschijnt er een tweede geest. “Wie bent u nu weer?”, vraagt Henk. “Ik ben de geest van het heden en ik neem jullie mee naar een stal aan de rand van de stad. “Wat is dit nu weer, een illegale houseparty voor jongeren?”, roept Willem Frans “Wat een herrie en wie is die man boven op die kribbe, de nieuwe messias?” “Nee, dat is Martin”, roept Peter, “die stond net bij ons aan de deur.” De geest maant hen tot stilte. “Laten we even luisteren naar wat hij te zeggen heeft.
“Medejongeren, wij pikken het niet langer. Die oudjes doen maar wat, ze luisteren niet naar ons. Ze kunnen de pensioenpot op.” Er klinkt een groot gejuich. Vervolgens klinken de leuzen die hij hen net geleerd heeft: “Schijt aan solidariteit”, “Weg met De B, hoera voor De C”, “Doorsnee is verleden tijd, we raken ons geld liever niet kwijt”. Onze zes vrienden staan stil in een hoek . “Ze zien ons toch niet staan”, vraagt Benne angstig. “Nee”, zegt de geest, “Net zoals jullie hen niet.” Het beeld vervaagt en ze zijn weer terug in de kamer.

Maar tijd om te bekomen is er niet, want daar verschijnt een derde geest. “U neemt ons zeker mee naar de toekomst”, zegt Jenna. “Goed geraden, dat gaat je sneller dan het afronden van jouw eigen werk, maar kom mee.”
Plots staan ze in een oud vervallen gebouw. In het midden staat een grote ton waar net een man in klimt. “Hé dat lijk ik wel, alleen wat ouder”, zegt Henk B. “Klopt” zegt de geest, “het is 2040.” “En wat ga ik in die grote ton doen?” “Je bent op zoek naar de laatste euro die erin zit, want die mag je gaan weggeven en dan is de pot leeg”. “Hoe kan dat, dat is onmogelijk.” “Niets is onmogelijk”, antwoordt de geest. “Kijk daar op de muur staan de rendementen van de jaren 2013 tot en met heden. Geen enkel jaar boven de 2%.”  “Maar aandelen dan, is dat ook allemaal niets geweest?” “Zeker wel, maar vanaf 2013 zijn de jongeren hun eigen weg gegaan en moesten jullie voor DZB veilig gaan beleggen.” “Ha geest nu maak je een fout, DNB zal je bedoelen.” “Nee, een geest maakt nooit fouten: DZB staat voor “De Zuid-Europese Bank. Een gezamenlijk initiatief van Italie, Spanje, Portugal en Griekenland met het doel om het Noorden te redden.”
Iedereen is er stil van. ”Aan wie moet ik die laatste euro eigenlijk geven?”, vraagt Henk. “Die is voor een naamgenoot van jou “, antwoordt de geest. “En hij krijgt deze omdat hij zich jarenlang heeft ingezet voor de ouderen.”

Vervolgens neemt de geest hen mee naar een ander gebouw waar de letters “D” en “C” op staan. Er zitten twee deuren in: de ene leidt naar de bovenverdieping en de ander naar de benedenverdieping. “Waar willen jullie eerst heen?” “Doe maar naar boven.”
Boven is het niets dan pracht en praal, er staan schalen vol met eten en overal klinkt prachtige muziek. Iedereen is even mooi gekleed en er loopt veel bediening rond om iedereen het naar zijn zin te maken. “Waar zijn we hier?” “Deze verdieping heet “Definitief Comfortabel”, en dit is het kerstfeest van de eerste oudere jongeren uit 2012 die pas met pensioen zijn gegaan.” “En wie is die man daarboven op die troon, hij komt mij zo bekend voor.” “Dat is King Martin, tenminste zo noemt hij zich tegenwoordig. Hij heeft ze in het verleden gered van de ondergang en wordt sindsdien vereerd als een echte koning.” ”Dat is dus onze Martin en hij heeft dus toch gelijk gehad?” “Nee”, zegt de geest, “kom maar eens mee naar de kelder”.

Zij verlaten de ruimte en dalen af. Het is er erg donker en er klinkt veel gekrijs en gekerm. De geest verlicht de zaal en er worden allemaal mensen zichtbaar die vechten om wat eten dat via een buis van boven naar beneden wordt gegooid. “Wat is hier gaande?” “Ook dit zijn oudere jongeren die in 2013 hun eigen weg zijn gegaan. Zij hebben echter telkens net op het verkeerde paard gewed en hebben nu geen cent meer over. Zij moeten leven van hetgeen de rijke oudere jongeren voor hun achterlaten. “Definitief Catastrofaal” heet deze verdieping.”

Plots zijn onze 6 vrienden weer terug in hun eigen ruimte. Buiten luiden de klokken, het is kerstochtend. Zij vliegen elkaar om de hals. “Het is niet waar, het is nog niet gebeurd. We kunnen er nog iets aan doen.” Zij stormen gezamenlijk naar buiten en rennen naar de stal aan de rand van de stad. Daar treffen zij Martin aan, slapend in het stro. “Martin wordt wakker, kom mee. Bij ons is een veilig huis ook voor jongeren. Volgende week gaan we er met zijn allen nog eens over praten. Wat wij willen is niet ideaal, maar wat jij wilt ook niet. Het moet een combi worden, waar de ideeën van ons allebei een plaatsje krijgen. En Jetta zorgt ervoor dat alles zo geregeld wordt.”

En zo geschiedde en behield Nederland het beste pensioenstelsel ter wereld, waarin zowel plaats is voor collectieve als individuele belangen, zowel voor oud als voor jong, zowel voor gezond als ongezond. En natuurlijk ook voor Henk en Henk, Peter, Benne, Willem Frans en Martin. En o ja bijna Jetta vergeten; nou daar is ook plaats voor, maar wel opschieten hoor.